نقش تمرین مقاومتی و مصرف پروتئین وی بر شاخص های کوفتگی عضلانی تأخیری پس از فعالیت مقاومتی برون گرا در مردان تمرین نکرده

سابقه و هدف: شواهد نشان داده اند که تمرین مقاومتی و مصرف پروتئین می تواند سبب تسریع در بازسازی بافت به دنبال آسیب و همچنین بهبود فرایند ریکاوری متعاقب آسیب عضلانی ناشی از فعالیت بدنی شود. بر همین اساس، هدف از مطالعۀ حاضر بررسی اثر 6 هفته تمرین مقاومتی و مصرف پروتئین وی بر شاخص های کوفتگی عضلانی تأخیری پس از فعالیت مقاومتی برون گرا در مردان تمرین نکرده بود. مواد و روش ها: بیست و هشت مرد سالم تمرین نکرده با وزن طبیعی به صورت تصادفی به سه گروه مکمل (10 نفر)، دارونما (10 نفر) و کنترل (8 نفر)  تقسیم شدند. گروه مکمل: مصرف پروتئین وی + 6 هفته تمرین مقاومتی، گروه دارونما مصرف دارونما + 6 هفته تمرین مقاومتی و گروه کنترل. کراتین کیناز، لاکتات دهیدروژناز، هایپرتروفی و حداکثر قدرت انقباض ایزومتریک در زمان های قبل، 24 و 48 ساعت بعد از  فعالیت مقاومتی برونگرا که شامل حرکت خم شدن زانو بود، اندازه گیری شد. یافته ها : نتایج آزمون t همبسته نشان داد که میزان آنزیم کراتین کیناز و لاکتات دهیدروژناز بعد از تمرین در وهله های قبل از فعالیت، 24 و 48 ساعت بعد از فعالیت در گروه مکمل و 24 و 48ساعت بعد از فعالیت در گروه دارونما به طور معنی داری نسبت به وضعیت قبل از تمرین کمتر بود(05/0≥p). همچنین، حداکثر قدرت انقباض ایزومتریک آرنج و زانو و هایپرتروفی در گروه مکمل و دارونما نسبت به قبل از تمرین به طور معنی داری بیشتر بود و این افزایش در گروه مکمل نسبت به گروه دارونما به طور معنی داری بالاتر بود (05/0≥p). نتیجه گیری: مهم ترین نتیجه تحقیق حاضر این بود که مصرف طولانی مدت پروتئین وی همراه با تمرین مقاومتی سبب کاهش اختلال در شاخص های کوفتگی عضلانی تأخیری در دوره ریکاوری پس از فعالیت های ورزشی آسیب زا می شود. واژگان کلیدی: کراتین کیناز،  لاکتات دهیدروژناز، هایپرتروفی، حداکثر قدرت ارادی ایزومتریک